Gelukkig kennen we ondertussen een zeer goede orthopedisch chirurg die gespecialiseerd is in knieen. Ik kreeg al snel een afspraak om op consultatie te komen. Ze moest weer geopereerd worden.
De operatie op zich is gisteren goed verlopen, de uitspraak van de dokter kwam voor ons ma iets minder plezierig over. Als ik het goed begrepen heb, heeft hij de meniscus nog meer weggehaald, er schiet niet veel meer van over zei hij. Ons ma zal het een paar maanden moeten aanzien of ze veel last gaat blijven hebben maar vermoed wordt dat ze een nieuwe knie moet krijgen. Ons ma haar knie is versleten!
Ik vroeg haar: "Hoeveel pijn heb je op een schaal van 1 tot 10" Hoe professioneel ;) "Bwah dat valt wel mee, misschien een 2" Een 2?!? No way! dacht ik. Even later stelde ik voor om een pijnstiller te nemen, waarop ze zegt "mmm ja, dat is misschien nog niet zo een slecht gedacht!" Aan het gezicht van ons moeder te zien denk ik toch dat het meer naar een 7 dan een 2 op 10 ging! Taai mens, ons ma!
Weer thuisgekomen bel ik schoonvader die dit jaar 84 wordt.
"En pa, hoe gaat het vandaag? Alles goed?" een zucht aan de andere kant van de telefoon. "nee, eigenlijk niet. Het gaat maar stillekes"
"Hoe komt het? Zijt ge ziek? "
"Nee maar ik zal je iets zeggen. Onze Eddy is toch maandag hier geweest en die zei dat ik wat meer op de hometrainer moest fietsen omdat ik zo kort van adem ben. Ik heb dat dadelijk gedaan toen hij hier vertrokken is. Ik was wel verschrokken. Anders als ik fiets heb ik een hartslag van 60 a 65. Dat is altijd zo door dat machineke wat ze me ingeplant hebben he."
"ja pa, dat zou kunnen, ik weet dat niet zo precies"
"jaja maar nu had ik ineens een hartslag van 88! Misschien is die batterij wel plat en moet ik een andere krijgen. Ik heb maar dadelijk naar de dokter gebeld die me geopereerd heeft om een afspraak te maken maar ze had geen spreekuur vandaag. Morgen moet ik terug bellen"
"Dat is goed pa, doe dat maar!"
"Gij komt morgen toch he, want stel dat ik onmiddelijk naar het ziekenhuis moet, gij moet dan eerst mijn haar nog komen knippen want dat staat lang in mijne nek"
"Ja pa, is goed, ik zal dat morgen komen doen" ! ;-)
5 opmerkingen:
Oei, dat ziet er niet zo goed uit voor uw ma.
En het zou best wel eens kunnen dat uw schoonvader zijn batterij plat is. Is bij ons moeder haar pacemaker ook al eens vervangen moeten worden. Was op zich niet erg hoor.
Je bent er maar druk mee Tine!
Ik ben benieuwd wat hij namiddag gaat vertellen. Het zou inderdaad kunnen maar ik zou het wel snel vinden. Hij heeft een defibrilator, geen pacemaker. Geen idee hoelang die meegaan. Volgens mij steekt die er nu een jaar of 5 in. Mja, tijd vliegt, het kan net zo goed al 7 jaar zijn.
Heeft het er ook niet mee te maken hoe dikwijls hij die defibrilator 'nodig' heeft? Mijn moeder heeft met haar eerste batterij twaalf jaar gedaan omdat haar hartritme toen nog vrij goed was. Met haar tweede maar vijf jaar.
Hoe was 't met schoonvader?
Ben juist nog eens bij hem geweest. Denk dat het allemaal niet zo erg is. De huisdokter was daargeweest en zei dat er niks aan de hand was.
HIj was zelf ook veel optimistischer dan in de week. Niet meer zo down. Hij heeft dat wel altijd tegen maart. Eergisteren was zijn huwelijksverjaardag.
Hij moet wel meer eten van de dokter. Is 15 kilo afgevallen op een jaar maar bloed wees uit dat er geen tekort aan vitaminen is.
Hij heeft nu ook een alarmknop aan hem hangen. Als er iets is worden we meteen verwittigd.
Een reactie posten