Verdrietig en toch blij

Zoals vriendin Lies me op facebook zei.
Ocharme Tine, woelige dag geweest... Trek je dan maar op aan dit prachtresultaat!

R.I.P Sjoefel 28.06.2008 - 11.07.2010

WW - -1.400 = 10.700 kg

Mankementen

Mijn schouder wil niet mee, of komt het van mijn nek? Slapen doe ik slecht maar mijn arm heeft er geen moeite mee, die slaapt namelijk ganse nachten en meer dan halve dagen. Ik zal toch eens een dokter moeten raadplegen maar ik heb een duivelse schrik gekregen! Waarom?
Mijn zus heeft dat schouder/pols probleem al jaren en mijn mama ook. Ze zijn beiden al aan hun polsen geopereerd, spuiten kreeg mijn zus laatst nog in haar schouder, ze ging langs bij krakers en kreeg accupuntuur. De spuiten waren het ergste. NOOIT MEER, zei ze me want dat doet meer pijn dan kindjes krijgen.
Ik ga volgende week toch maar eens een afspraak maken bij de acupuncturist. Hij hielp me eerder ook met mijn tenniselleboog.

Weer: zonnig, kans op onweer 20°C
De keuken: wachten op spanplafond
De fotostudio: wachten op OSB en Gyproc
Vandaag: bbq Real
Gisteren: mama's verjaardag
Morgen: Pinksmaandag
Dieet: motivatie zoek

Een blij mens.

Onze keuken is bijlange nog niet af maar we zijn al heel tevreden hoe ze eruit ziet. Onze Novy Zen recirculatiedampkap heeft sfeerverlichting en werkt met een afstandsbediening. De vier spotjes kunnen we dimmen. De grote bak heeft TL lampen waardoor ze ook dient als hoofdlicht van de keuken. Echt mooi zo een dampkap maar ze werkt nog niet goed. Als ik het vlees bak wat tamelijk wat 'condens en geurhinder' geeft, slaan mijn brilglazen aan en staan ze vol vetspatten.

Gisteren kwam de klusjesman van de zaak waar we de keuken kochten om de afvoerbuis hoger te plaatsen. Ze lekte een beetje. De man had dat probleem snel opgelost. Hij heeft die ganse handel hoger gehangen en voila, het was gefikst. De man heeft de dampkap ook getest en vond ook dat ze niet goed werkt. Enfin, ze gaan een technieker van Novy sturen om het probleem te bekijken.
Vandaag gingen we op zoek naar een spanplafond. Nu moet het dampkap probleem eerst opgelost zijn vooraleer ze het spanplafond komen plaatsen. De vrouw achter de balie liet ons al weten dat de plaatsing zeker niet voor september zou gebeuren! Dat vind ik iets minder leuk want zolang kunnen we niet behangen of verven en kan de plint boven de kasten niet afgewerkt worden. Ook de lamellen kunnen nog niet gehangen worden.

Vandaag kregen we ook de offerte van de glazen binnendeur, een schuifdeur van 85 cm breed met een gewoon rond gat als klink. Nu viel ik wel effe achterover van de prijs. Voor een simpele deur van 85 cm 1500 euro vragen vind ik toch redelijk wat geld. Ok ik weet wel dat veiligheidsglas geld kost maar toch, dat zijn 60.000 oude Belgische franken. Ja, soms reken ik nog zo! Nu die schuifdeur deden we enkel dicht tijdens de winteravonden omdat onze oude buitendeur niet tochtvrij was. We lieten in maart nieuwe ramen zetten en sindsdien is dat probleem opgelost. Nu twijfelen we toch wel erg of we die schuifdeur wel of niet zouden vervangen en zonder schuifdeur winnen we ook een stuk muur.

Nog nieuwe stoelen en we zijn tevreden. We vinden onze nieuwe keuken gezellig, ruim en praktisch. Ik ben een blij mens!


Het weer: zonnig en zomerswarm
Vandaag = Hemelvaartsdag
Update fotostudio: nog chappen, gyproc, electriciteit, verven, vloeren
Proficiat: Dames beker België, de heren landstitel! Dik verdiend!

Stoemp met worst

We zijn al meer dan een week keuken-loos.Het uitbreken ging vlot. Manlief is nu volop bezig met de keuken te voorzien van een paar extra stopcontacten.

Ik dacht dat ik alles goed onder controle had maar het is toch niet zo handig om keuken-loos te leven. Ons kat vindt het ook maar niks!

Een paar weken geleden kocht ik 1 inductie kookplaat en in de Carrefour 14 stapelboxen met wieletjes. Zo een kookplaat is gemakkelijk zei ik tegen manlief want dan kan ik tenminste koken! Doorzichtige stapelboxen, dat is gemakkelijk zei ik om ons keukengerief in op te bergen. Tarara gemakkelijk! Alles wat in de keuken kasten stond, hing en lag... staat, hangt en ligt nu bij in onze eetkamer. De eerste dag ging ik koken. Wat ik ook moest hebben, het zat altijd in de onderste stapelbox!!! Niet te doen dus! Ik gaf dus het koken heel snel op. Normaal sta ik de eerste in de rij als men mij vraagt om op restaurant te gaan eten maar als je dat elke dag "moet" is het toch niet meer zo leuk.

Ik volg al meer dan een maand Weight Watchers dus de eerste dagen at ik enkel salades maar na dag 3 was ik de "slaatjes" toch wel moe! Daar ging het dieet. Pizza en friet en kebab! Vrijdagavond bestelde ik zonnevis. "met frietjes of puree?" zei de ober. Al heel snel zei ik "PUREE". Ik ben een echte aardappelfreak maar ik had pech. Slechte aardappelen en ze waren niet eens gaar gekookt (in de microgolfoven!) Van smaak waren ze ook niet lekker dus pikte ik maar wat frietjes van manlief. Ondertussen snak ik naar ne goeie lekkere stoemp met worst en mosterd!

Vanavond mogen we gaan eten bij Eef en Ann. Tajine met couscous. Geen aardappelen maar ik ben wel blij eens aan een gewone huiselijke tafel te mogen zitten.
Nog een weekje en dan mag ik mijn "petetjes" in onze gloednieuwe keuken bereiden. We kijken er naar uit!

Judy en Myriam, bedankt voor de uitnoding. Jammer dat jullie niet bij de deur wonen ;)

Drukke tijden!

Het beloofde een spannende week te worden. Dinsdag ochtend arriveerde het Stone-Unit gebouw wat onze fotostudio gaat worden. Een waar spektakel, zoals je hier op de foto's kan zien. Het plaatsen van het gebouw op zich ging als een wervelwind. Op minder dan 2 uur tijd stonden de 4 muren recht!!! Ongelooflijk toch?!

De volgende dag werd er nog hard gewerkt en tegen 4 uur waren ze klaar. Het raam en de deur worden in week 21 geplaatst.
Ondertussen zijn we volop begonnen met de keukenrenovatie. Het plafond en de dampkap zijn uitgebroken en verder ben ik bezig met het leegmaken van de keukenkasten. Een mooie opruiming want een mens houdt toch nogal wat nest bijeen! Je kasten steken zo vol en alles wat op de achterste rij staat gebruik je nooit omdat je gewoonweg niet meer weet dat je het hebt.

Ondertussen heeft Ed de fotostudio al geïsoleerd en namiddag gaan we weer verder in de keuken!
Het is niet zo gemakkelijk om beiden te combineren en het maakt me behoorlijk nerveus maar binnen 3 weken is alles in de keuken tenminste weer mooi en netjes en kan Ed de studio verder afwerken. Kalm blijven Tine!

Het weer: zonnig 24°C
Woensdag: 1ste bbq van't jaar
Donderdag: 2de bbq van't jaar
WW: -300 = 7.400kg

Hoofdschotels

Koffie: check, boterham: check, zakdoek: check. TV aan: check!
9 uur en klaar voor het huwelijk van Catherine Middelton en Prince William . Ik kijk dan vooral om te zien wie de genodigden allemaal zijn en wat ze dragen.

Als je Engeland en Royalty zegt denk je meteen aan hoeden! Ik heb dan ook heel wat "hoofdschotels" voorbij zien komen. Zo was er zwangere Posh Beckham. Ik vraag me af hoe zo een hoedje op je voorhoofd blijft plakken. Het leek wel een gezwel en wow, je moet al een circus artiest zijn om op die stelten te kunnen lopen!

Een zekere Tara Palmer viel wel op met haar kobalt blauw kleed en vooral met die kano op haar voorhoofd. En heb je de kinderen van Prince Andrew gezien?! Wat was me dat?!
Beatrice haar jas viel nog mee maar die hoed!!! en Eugenie haar kleed en hoed vond ik helemaal een flop.

Elton John was precies naar mijn ma haar kapster geweest! Hij koos voor een nogal vrouwelijke coupe.

Het mooist van al vond ik Pippa, de zus van Kate en haar mama was ook heel mooi gekleed. Heel simpel en elegant!

Marlène de Wouters en Flip Feyen brachten verslag op één. Marléne is duidelijk geen Joss Stone fan. Ik moest echt wel lachen toen ze zei. " en nu zien we Jos Stone met zijn echtgenote" Haha, ik moet er nog steeds hard om lachen.

Genoeg geroddeld! Tijd voor koffie en ontbijt!

Mixed emotions

Het afgelopen weekend was druk, spannend, triest en feestelijk.
Initia heren verloren zaterdag de halve finale wedstrijd van Tongeren. Jammer!

Zondag was het Pasen, dan komt natuurlijk de paashaas! Tegen de middag kwam Eef al eens kijken of de klokken haar niet vergeten waren. Ze vond al snel haar Paasei van bij Boon in de boom. Al even snel lag het uit de boom. Pats! ;-)

Het was een prachtige warme dag. We zijn wel heel erg verwend deze lente. Kleine Brogel was het warmste plekje van heel Europa! 28.7 graden! De kinderen hebben nog nooit zo een mooie paasvakantie gehad!

Mijn 2 nichtjes kwamen iets na de middag aandraven met hun lege korfjes. Alisa vond het geweldig dat de gekke paashaas de eitjes en ander lekkers verstopte op de gekste plaatsen.

Maandag beloofde een spannende dag te worden. De bekerfinale van de dames werd Herstal gespeeld en onze Hasseltse Initia dames hebben de Belgische beker gewonnen! HOERA!

Een feestje bouwen hoorde erbij. Eerst een frietje eten en dan naar de Koestal op het Kolonel Dussartplein. De dames gingen volledig uit de bol met toeters en bellen, de sponsors trouwens ook.

Dinsdag om 8 uur zijn de grondwerken voor onze fotostudio gestart. Al even spannend dan de wedstrijden van het afgelopen weekend. De twee heren hadden ons kleine tuintje onderschat! De grond zat vol wortels en ze hebben erg moeten wroeten om erdoor te geraken.
Woensdag is de beton gestort en nu nog een weekje wachten op het gebouw zelf.
Er gebeurt zoveel de laatste tijd en het gaat allemaal zo snel!
Kunnen we de tijd even stilzetten aub?

Ging: deze week niet naar WW
Moet: zich wel weer herpakken met eten
Kocht: een Weber BBQ
Heeft: keelpijn.

uit een kindermond

Ik vertelde al eerder dat mijn nichtje van 9 jaar al goed kon koken. Gisteren hoorde ik dit!

Zus: Cherine, hoe komt het dat je bureau op je slaapkamer er zo vies uitziet?
Cherine: ik heb die gepoetst mama!
Zus: hoe heb je dat gedaan?
Cherine: ik had hier nog een flesje spuitwater staan wat niet meer lekker was om te drinken en ik dacht, ik kan dat beter gebruiken om te poetsen want weggooien zou toch zonde zijn. Dat was toch een goed idee van mij he?
Zus: en wat voor een doek heb je daarvoor gebruikt?
Cherine: ik had hier geen doek liggen, ik heb dan maar een bol garen gebruikt!

Nee, poetsen is niet haar sterkste kant maar creatief is ze wel ;)

Zomer in de lente

Ondertussen ziet het leven er weer heel anders uit! De bomen zien groen, de bloemen in bloei, iedereen is goedgezind, de mensen groeten je op straat, je kleedt je weer luchtig. De bijen metselen de gaatjes dicht, de vogeltjes hun nestjes zijn klaar en ik geniet :)
Het is zomer, geen echte zomer maar zomer in de lente met temperaturen tot 27.8 °C

En we hebben vandaag een jarige in huis.
Onze Britse korthaar, Fumeni of the Sheerness is vandaag 3 jaar geworden.

Straks feest! Royal Canin met muizenstrontjes op de BBQ! ;-)



WW: -7.100 kg blij blij
Weekend: gaat spannend worden
We: blijven geduldig wachten op de start van de grondwerken fotostudio

Basketsloefkes

Er komt schot in de zaak, we kunnen beginnen aftellen. Eergisteren is Archiplan de keuken komen opmeten. Het was een jongeman die Stijn heet! Hij droeg 'schoon' lichtgrijze basketsloefkes. De veters zaten niet mooi in't midden maar 2cm meer naar buiten. Allez zei Eef, had toch gevraagd van welk merk ze zijn.

Jongeheer Stijn, als je dit leest, gelieve dan AUB het merk van je basketsloefkes in mijn commentbox te droppen ;-)

Enfin, voor de keuken geplaatst gaat worden, moeten er nog heel wat werken gebeuren. We hebben 6 weken de tijd om die uit te voeren. Man=lief maar volgens mij wil hij wel heel erg veel stopcontacten in onze nieuwe keuken! Maar liefst 12 stuks!!! Nja, gelukkig ben ik niet degene die ze moet plaatsen!

Mijn handen kriebelen. Weg met die oude eiken keuken
Ik zou vandaag al willen uitbreken, behang verwijderen en de vloer een extra schrobbeurt geven maar 6 weken zonder keuken leven gaat moeilijk, dus.... nog even geduld. Volgende week wordt er eerst gestart met de grondwerken voor de fotostudio! Spannend!!

Het weer: zonnige lente dagen
WW: week 5 -6.100kg
Schoonvader: nog 2 weken gips (pols)
Handbal: ze doen het goed!
Vandaag gehoord bij de kapper: Jij draait toch niet aan je stuur zoals een koeienmelker?

Tiny en Judy op reis naar Amsterdam

Anderhalf jaar geleden kreeg ik als verjaardagsgeschenk van vriendin Judy een dagje Amsterdam cadeau. We spraken al snel af en al even snel moesten we ons tripje verschuiven omdat er "iets" tussenkwam waardoor we niet konden gaan. Dit gebeurde verschillende keren. Dan was het omwille van het slechte weer, het TE warme weer, dan weer door het werk of ziekte maar nu was het zo ver. We prikten niet één maar twee nieuwe datums op de kalender.

Ze voorspelden mooi lente weer met wat bewolking in de namiddag. Gepakt en gezakt stond ik om 9 uur bij Judy aan de deur. We reden naar het treinstation van Weert. Je ticket koop je gewoon in het winkeltje op het perron. Normaal kostte een ticket heen en terug 77 euro 2de klas voor 2 personen, maar nu was er een aanbieding, 43 euro, 1ste klas.

We hadden er zin in en hadden al een slappe lach voor de trein goed en wel vertrokken was. Ik zag door de spleet van de zetel voor ons dat de vrouw van het koppel spontaan met ons mee moest lachen. Op een gegeven moment draaide ze zich om en vroeg waar we naartoe gingen en dat ze het geweldig vond dat wij zo aan't lachen waren. Wat geweldig is op de Nederlandse intercity trein is dat je er een Starbucks coffee kan drinken. Nog meer gelach toen de man vroeg "mild of sterk?" en waarop Judy zei "neen, zwart graag." Judy verstond melk of suiker. Enfin, anderhalf uur later stond ik voor de allereerste keer in Amsterdam!
Judy is bibliothecaresse en sinds de bib naast het station ligt liepen we er even binnen. Een serieus gebouw die bib met zijn ontelbare Apple computers!

Het station ligt zo goed als in het centrum van A'dam. De grote weg oversteken en je loopt zo de smalle straatjes in. Het was al lunchtijd en we vonden al snel een leuk heel klein bistro-tje (ik ben de naam kwijt) We kozen voor een club sandwich met kip en spek. Wat een geval! Hoe moest ik dat tussen mijn tanden krijgen zonder mijn mond te scheuren. Er zat in elk van het superlekker brood een ijzeren prikker om de toren samen te houden. Bij de eerste halve boterham had ik hem eruit getrokken en het was een hele "struggle" om alles tussen mijn brood te bewaren. Bij de tweede helft dacht ik, laten we die prikker er maar in steken tot ik aan de helft zit! GEEN GOED IDEE. Beet ik me toch niet op die ijzeren prikker zeker, een stukje tand af! Gelukkig heeft die tand maar een heel klein scherp hoekje nu.

Het weer was ideaal, mijn jas verdween al snel in de "sjakosch" We liepen langs de wallen door de negen straatjes, we bewonderden de scheve gevels al moesten we goed kijken waar we liepen want de straatstenen liggen er in Amsterdam al even schots en scheef bij als de huizen. Judy wist me te vertellen dat veel panden opslag huizen waren, overal hingen er haken aan het dak die dienden om goederen naar boven te trekken. Doordat de huizen over de gracht leunen botsten de goederen niet tegen de huizen.
Bij toeval kwamen we aan aan het homo monument. Judy wist dat het Anna Frank huis hier ergens moest zijn. We vroegen het aan een voorbijganger en die zei, daar waar ze in de rij staan! Al snel beslisten we dat we geen zin hadden om aan het eind van die LANGE rij te gaan aanschuiven. Dan zou onze namiddag al snel om zijn. We dronken iets en wandelden verder naar de Dam. Dit is een indrukwekkend plein. Hier voelde het ineens ook erg toeristisch aan. Mensen genoten van de vele entertainers, de duiven en het zonnetje. Er hing wel een relaxed sfeertje. We besloten nog een rondvaart te maken en wandelden terug richting station waar de vele tourboten aan wal liggen. We kozen voor een rondvaart van een uur. Onze voeten waren ook blij met deze beslissing. De rondvaart was interessant en onze kapitein zijn engels was hilarisch!

Het werd al snel 6 uur, we besloten nog iets te gaan eten voor we naar huis treinden. We wandelden door een smal straatje met tal van coffee en sexshops. De geur die uit de coffeeshops kwam was zo sterk dat ik amper durfde te ademen ;-) ik voelde me niet echt op mijn gemak in deze buurt. Dicht bij het station liepen we in een zaak binnen. We moesten beiden naar het toilet maar Judy ging eerst. Ze had een rare blik op haar gezicht. Ik vroeg haar wat er scheelde. "Dit is hier de Russische maffia", zei ze. Heel louche hier boven. Ik zou niet naar toilet gaan als ik van u was, daar hangt heel raar volk rond. Ze was ook niet op haar gemak toen ik een foto in de zaak nam. Veel honger hadden we niet. We bestelden elk een halve rack spareribs. Het smaakte zeer goed, maar Judy was pas weer op haar gemak toen we de zaak verlieten ;-)

We wandelden terug naar het station waar we al snel een aansluiting naar Weert hadden. 1ste klas op het bovenverdiep in de silence cabine. Goed dat er niemand in deze cabine zat want wij twee en silence?!?! We hebben er nog heel wat afgelachen met de kitsch die Judy kocht in Amsterdam. Zoals de koningin en Judy's mousse Hollandse klompensloefen!

Precies 12 uur later waren we weer in Weert. Wat heb ik genoten van mijn verjaardagsgeschenk! Bedank Judy voor de uiterst fijne dag!

Hier is de link naar alle foto's

Paddenoverzetactie

Ik lees op twitter dat mensen zich ergeren dat er straten afgesloten zijn omwille van de paddenoverzet. Ik maak toch liever een kleine omweg dan een weg te moeten banen tussen die huppelende amfibieën. 5 jaar geleden schreven we dit voor de lokale internetkrant.

De lente begint en de amfibieën worden wakker. De padden kruipen uit de modder van bossen en weiden waarin ze zich de hele winter verscholen hebben en gaan terug naar de vijvers.

Denkelijk gebruiken zij al honderden jaren dezelfde route. Nu moeten ze dikwijls drukke straten oversteken. Dit zijn vooral wegen met sluikverkeer, eigenlijk rustige straten waar er 's morgens en 's avonds een voor de padden dodelijke drukte aanbreekt.

Gelukkig zijn er mensen met het hart op de juiste plaats die hiervoor een oplossing gevonden hebben: de paddenoverzetactie. In de omgeving van de Borggravevijvers ontmoeten wij Katrien Robyns, een jonge vrijwilligster. Met een pad in de hand vertelt zij ons dat er in haar buurt een beurtrol van vrijwilligers is. Langs de straten die de padden moeten oversteken hebben ze met plastic folie de weg versperd voor de padden. Bij zonsondergang en -opgang verzamelen zij de padden die tegen de folie zitten en brengen ze naar de andere kant van de straat. Zo geraken ze veilig bij hun broedgebied.

De belangrijkste straten zijn afgesloten voor het verkeer. De padden komen vooral uit als het vochtig is en warmer wordt, zoals na de regen van de laatste dagen. Een buur komt erbij, hij weet ons te zeggen dat de straten vroeger rood zagen van het bloed van overreden padden. Hij is duidelijk tevreden dat de paddenoverzetactie aan dit wreed tafereel een einde gemaakt heeft. Zijn zoontje had op één avond meer dan honderd padden overgezet. Ondertussen blijft de pad rustig in Katriens hand zitten, alsof ze al aan haar gewend is. Misschien kennen ze elkaar nog van vorig jaar?

Paniek

Daar zit je dan in de auto van je ouders die je 2 minuten eerder uitliet voor de ingang van de tandarts in het centrum van de stad.
De auto van je ouders waar je één keer in de 2 jaar mee rijdt en die je nu moet parkeren in de ondergrondse parking.

Daar sta je dan voor de hefboom in de auto van je ouders waar je het knoppeke om het venster te openen niet vindt.
Overal zit je te voelen en proberen maar je ziet geen steek omdat het te donker is daar beneden aan die hefboom en omdat het dashboard zwart is en de knoppekes ook.

Je wordt nerveuzer en het zweet breekt je uit wanneer je denkt , er gaat hier dadelijk iemand achter mij willen binnenrijden en ik kan niet aan die zuil om mijn betaalkaartje te nemen zodat die hefboom omhoog gaat.
Je deur openen is ook geen optie want die stoeprand is zo belachelijk hoog dat je je deur niet kan openen.

Zuchten, vloeken, paniekaanval, zweten, in de achteruitspiegel kijken en dan....
Je versnellings-poke in achteruit zetten en in een racetempo weer omhoog uit de parkeergarage rijden.
OEF! Gelukt! Opgelucht adem halen, je rustig aan de kant zetten, weer naar het dashboard kijken en wat zie je als eerste?
De knoppekes van de vensters, vooraan links naast de radio!

Eens proberen, dan het blokje rondrijden, terug in de ondergrondse rijden, op het zwarte knoppeke van de venster drukken, je ticket nemen, blij zijn dat de hefboom omhoog gaat, je auto parkeren, even diep ademhalen, je spullen nemen, uit de auto stappen, de auto sluiten, je wandelt naar buiten, je komt buiten en je gsm rinkelt.

"Kind, komt ge ons halen, we zijn al klaar. We staan in de lift en zijn zo meteen buiten!"

Schulensmeer

Je kent het wel, zo van die dagen dat het even niet meezit.

Vorige week donderdag was er zo eentje en dan rinkelt plots de telefoon.
"Tine, het is mooi weer, zin om even naar Schulensmeer te gaan?"

30 minuten later zaten we met ons kont in't gras te genieten van het zonneke, het water en de zeilboot. Een uurtje en meer moest het niet zijn, het kan zo deugd doen.
Bedankt Judy!

Het weer: 17°C bewolkt
WW week3: -1.500=4.900
Hiep hoi!

Schoonpapa en zijne stoel

Schoonpapa wordt 84 jaar in oktober. Zowat een jaar geleden viel hij van de stoel. Er zat een vlieg tegen het plafond was zijn uitleg. Resultaat, een heup operatie! Dat is gelukkig allemaal goed afgelopen en hij was al snel weer te been maar sinds die narcose blijft hij klagen van duizeligheid.

Vorige week toen ik op bezoek was zei hij dat hij op het dak van de veranda ging kruipen om een klein lek te dichten. Ik trok mijn kleine ogen groot open en keek hem aan. "Niks van, gij gaat niet op dat dak kruipen!!! Eddy komt dat wel maken." keef ik. Man=lief en ging het dak van zijn papa repareren.

Donderdag kreeg ik telefoon. "Ik ben van de stoel gevallen" Ik vroeg hem wat hij weer boven op een stoel ging zoeken waarop hij antwoordde "tja, ik zat op de wc met de deur open en zag in de veranda op de kast plots een hamer liggen, als die naar beneden zou vallen is mijn tafeltje kapot." Ik zei hem dat die hamer daar heus niet vanzelf zou afgevallen zijn. " ja maar er moest maar eens een aardbeving komen, dan is mijn tafeltje wel kapot"

Even later zat ik met schoonpapa op de spoed. Een gebroken pols!

Chef Cherine

Een tijdje geleden had ik mijn nichtje van 9 jaar aan de telefoon.

ik : Dag Cherine, is mama thuis?
C: Ja maar die ligt te slapen
ik: mm wat ben je aan't snoepen?
C: ik heb juist een paar eitjes gebakken
Ik: JIJ ? alleen?
C: ja natuurlijk! ik bak ook pannenkoeken
Ik: oh ja?
C: uhuh, een half pak bloem, iets minder dan een liter melk en vier eieren!

Een paar dagen later zag ik mijn zus en haar dochter bij mijn ouders,

Zeg zus, misschien kan je Cherine eens leren verloren brood te maken
C: Dat kan ik al heel lang hoor! Eieren, beetje melk, boterhammen soppen en bakken, klaar! Poepsimpel
ik: ga jij maar naar de kokschool later
C: zeg tante Tineke, dat zullen we dan wel zien, daar denk ik nu nog niet aan. Ik kan nog alle richtingen uit!

Vorige week kreeg ik telefoon van Cherine.

C: Tante Tineke, ik heb een taart gebakken voor Oma, kom je seffes ook een stukje proeven?
De bodem is van bladerdeeg, lekkere pudding en kersen bovenop en ik heb die helemaal alleen gemaakt.

Een half uurtje later mocht ik mee smullen van de taart en ze was lekker!!! Een waar talent dat nichtje van me!

Sportief

Sinds vorige week ga ik na 2 jaar weer naar de Weight Watchers. Deze keer heb ik er ook meer zin in. Ik ben gemotiveerder dan ooit! Ik kocht me zelfs een stappenteller. Een leuk hebbedingetje dat je extra motiveert om te wandelen. 10.000 stappen per dag zou je moeten maken. Nu zit ik in de voormiddag regelmatig wel een paar uurtjes aan de computer. Is het niet om te werken dan is het om mijn mails, blogs, Facebook of Twitter te lezen. Om aan die 10.000 stappen te komen gaat dan ook iets moeilijker.

Gisteren was het WW dag en vorige week hadden we met z'n drieën afgesproken om vanaf nu naar de WW meeting te wandelen. Om iets na 9 uur vertrokken we. De zon in ons gezicht en de stappenteller stond al op een kleine 1500 stappen. Buurvrouw op haar hakjes en haar rokje, ik op mijn gemakkelijkste en oudste platte schoenen en vriendin R, de pro onder ons die wel wat meer gewend is dan onze pinguïn stapjes.

Een kleine 45 minuten later arriveerden we fier bij WW. Vorige week viel ik 2.600 kg af en deze week 800 gram. Een totaal van 3.400 kg! En mijn stappenteller was gisterenavond ook meer dan tevreden. 19.698 stappen! Hiep hoi!

Het is: super mooi lente weer
Gisteren: R.I.P. Elizabeth Taylor

Tiny en vrienden gaan shoppen

Deze keer gingen (foto vlnr) Miet, Rita, ik en Ann niet ontbijten maar wel "op schoolreis naar het Designer outlet in Roermond.". Zo lachten we er toch om want ik had net als vroeger de nacht voor de schoolreis slecht geslapen! Ann zag ons meer als de Gooische vrouwen. Grappig wel!
We hadden bij Rita thuis afgesproken om 10 uur. Oh dat wordt een vermoeiende dag zei Charlotte, de dochter van Rita. Ze bedoelde niet dat het dagje shoppen vermoeiend ging zijn maar maar met een dagje op tjoek met de altijd goedlachse en babbelkous Ann en Miet. Je moet weten als Ann begint te lachen, lacht iedereen mee! Gewoonweg zalig en aanstekelijk!!!

Deze dag kon niet stuk! Ik keek er ontzettend naar uit om nog eens niet in mijn eentje te moeten shoppen. Het is al 15 jaar geleden dat ik er nog in Roermond geweest ben. Toen zag het er rommelig uit maar nu mag het zeker met Maasmechelen village vergeleken worden, ik vind het zelfs leuker in Roermond en je kan er ook lekker eten, heerlijke koffie drinken en je zit op wandelafstand van het winkelcentrum. Jammer dat ik mijn camera thuis vergeten was.

Ik was niet van plan om voor mezelf te shoppen want ik wist op voorhand dat er geen grote maten winkels zijn. Mijn man=lief maar mijn man is helemaal gene man die graag winkelt, nog erger, hij vindt het een ramp. Mijn plan was, kleren kopen voor hem. Gelukkig heb ik daar een goed oog voor en wat ik koop past hem meestal ook. Miet had haar voorjaarsaankopen al gedaan en was niet van plan iets te kopen maar Miet zag deze mooie rode zomerschoenen waar ze toch geen neen tegen kon zeggen!
Bij Strellson zag ik een lederen jas hangen die ik wel mooi vond voor Ed. Ruilen mocht niet dus ik moest zeker zijn dat hij zou passen. Miet en ik gingen op zoek naar een slachtoffer in de winkel dat het postuur van Eddy had. De man, een allochtoon Duitser begreep heel snel dat hij als mannequin moest dienen. Ik keurde de jas goed en kocht hem. Als hij Ed niet past zal ik mijne Luc wel eens langssturen zei Ann, hij zou hem dan wel overkopen! Rita moest vooral sportkledij voor haar kinderen kopen. Al snel vulden al onze handen zich meer en meer met allerhande spullen. Ik kocht verder nog 3 Marco Polo T-shirts, een hemd met korte mouwen en 3 paar sokken. Rita en ik kochten ook nog elk een groene sjaal die voortaan onze nek zal sieren bij elke play-off wedstrijd van de handbal.

4 vrouwen op sjoek betekend ook veel koffiepauzes. Bij de eerste pauze gingen we eten want het was ondertussen al middag. Bij La Place, dat we kennen van in Maastricht, is het altijd wel lekker en gezond eten. Ik at er een broodje rosbief nom nom!. De koffie zouden we op onze volgende halte drinken. Bij cafe-pizzeria Staccato dronken we een zeer lekkere cappuccino. Rita en Miet hadden een winterjas aan, Ann en ik vonden dat we onze winterjassen al weg konden hangen want wij hadden de voorbije dagen de zon gezien en droegen een vrij lichte jas. Goh wat hadden we daar spijt van!!! Als we dement waren kon je ons wijsmaken dat het december was in plaats van de maart. ZO KOUD!!!!

Tegen 5 uur wandelden we naar het centrum van Roermond. Het was lachen geblazen toen we eerst onze eerste lading gevulde zakken naar de auto brachten. De koffer van de jeep lag opgestapeld vol. Het onderwerp Gooische vrouwen kwam weer boven al heeft geen van ons die serie ooit gevolgd.
In het centrum van Roermond speelde Rita de perfecte gids. Zij had thuis haar les goed geleerd. Aan de Munsterkerk zei Rita " en in deze kerk kunnen we gaan kijken naar een praalgraf" en de zoveelste schaterlach galmde over het plein van Roermond.

Hoe later het werd, hoe kouder. Bij MS mode kocht ik een zwarte jacket die ik meteen aanhield. Dat voelde toch al iets warmer. Ann kocht er nog een mooi joggingpak. Rita stapte binnen bij een mooi design geschenken winkeltje a la Rafali in Hasselt. Miet zag er een mooie bolletjes handtas maar hing ze toch weer terug aan de kapstok en zei. Je kan niet alles willen. Awel zei Ann, wil je ze voor je verjaardag in mei? Miet kon dit aanbod niet weerstaan en huppelde lichtjes van blijdschap. Ann kocht er voor zichzelf nog een toiletzak voor haar vakantie naar Turkije. Ik kon niet weerstaan aan de welbekende Alessi cactus wc borstel.

Aan de verkoopster vroegen we naar een lekker restaurantje. "hier iets verderop de straat in en dan meteen aan de linker kant is er een lekkere italiaan en ze zijn er erg vriendelijk"
We vonden restaurant Piero in de bakkerstraat al snel. Op het eerste zicht een klein gezellig restaurantje. We kregen de kaart en bestelden meteen een fles S.Pellegrino. De waterglazen waren lelijk en we dronken het water wat we zelf moesten inschenken dan maar uit de wijnglazen. De uitbaters hadden niet veel oog voor ons maar zaten gezellig te kletsen. Het leek alsof ze een vakantie aan het bespreken/zoeken waren. Dat is natuurlijk belangrijker dan je klanten zeg maar ;) Na enige tijd kwam "Gemma" dan toch de bestelling opnemen. Ann en Rita kozen voor een lasagna, Miet en ikzelf voor een vegetarische spaghetti. Het brood liet op zich wachten. "Hopelijk krijgen we niet dat oud frans brood wat daar vooraan ligt, dat ziet eruit alsof het van gisteren is" zei Ann. Toen onze gerechten geserveerd werden kregen we ook het brood wat wel warm en lekker was. Kaas moesten we vragen!

Ik weet niet of wij zo verwend zijn in Belgie maar als dit een goed italiaans restaurantje was?! Nou dan moeten jullie maar eens naar Hasselt afzakken! Onze italianen koken veel lekkerder! Miet was het met me eens, de pasta was flauw en smaakloos. Hij was zelfs "over" het al dente. Ann was ook niet overtuigd van hare lasagna met dezelfde saus als onze spaghetti. Rita vond die van haar klassieke lasagna wel ok. Ach ja, we genoten van het feit dat we ergens warm binnen zaten in goed gezelschap. Moest je toch ooit bij Piero in Roermond gaan eten moet je zeker een bezoekje brengen aan het damestoilet. Een uniek plekje!!! Rode muren en een wc bril met rode rozen, een mandje met tampons en maandverband. Je handen kan je in het 'pompbakske' wat langs het toilet hangt niet wassen want er hing een soort tuinslang aan die naar het plafond leidde. Voor je het toilet verlaat hangt er wel een plaatje aan de deur, handen wassen voor het verlaten. Wat een gekke WC! Echt wel jammer dat ik mijn camera niet mee had.

Onze laatste koffie dronken we bij, ik dacht, Segafredo en om 21:30 waren we weer thuis bij Rita. De 18 zakken met mooie spullen vielen haast uit de koffer van de Jeep. Ne mega geslaagde DAAAAG Roermond! Het was er weer eentje om nooit te vergeten!!!! En merci dat ik er weer bij mocht zijn!

Weer: zaterdag 12:05 zon 10°C
WW: -2.6 kg
Had: vorige week een zware verkoudheid
Bye bye: krentenboom
Beloften Dames: speelden vorige week kampioen
Een week geleden: werd Japan geteisterd door een zware aardbeving en een allesvernietigende tsunami

Stil door drukte

Vrijdag: heeft Stone-Unit de maten voor de fotostudio opgemeten
Nog: een vier a zes weken geduld hiervoor
Het weekend: was handballoos
Zaterdag: hebben we de film Black Swan gekeken. Een aanrader
Zondag: waar is dat feestje? Bij Yara was het feestje. Happy 12th birthday girl
Maandag: kwam Judy op bezoek
Vette dinsdag: vertrok Eef naar Miami
Vette dinsdag: was het zalig zonnig zomerweer
Vette dinsdag : ging ik op vrouwendag naar de vrouwendokter
De meno-pauze: heeft zijn intrede gedaan
Woensdag: was vol nieuwe moed de 1ste WW dag !
Mama: heeft wat hulp nodig maar haar knie ziet er al mooi uit!
En schoonpapa: vraagt wat aandacht

Meneer keelpijn is op bezoek en heeft mevrouw snot meegebracht. Juf koorts komt misschien nog na, afwachten maar!

Versleten

Een aantal jaren geleden onderging ons ma van 76 jaar al eens een meniscus operatie. Nu is dat nooit echt goed gekomen met ons ma haar knie maar ze bleef er maar mee lopen. Een maand geleden heb ik me toch eens goed kwaad moeten maken en zo liet ze opnieuw een MRI van de knie maken. Het resultaat: er was een barst in de meniscus.

Gelukkig kennen we ondertussen een zeer goede orthopedisch chirurg die gespecialiseerd is in knieen. Ik kreeg al snel een afspraak om op consultatie te komen. Ze moest weer geopereerd worden.

De operatie op zich is gisteren goed verlopen, de uitspraak van de dokter kwam voor ons ma iets minder plezierig over. Als ik het goed begrepen heb, heeft hij de meniscus nog meer weggehaald, er schiet niet veel meer van over zei hij. Ons ma zal het een paar maanden moeten aanzien of ze veel last gaat blijven hebben maar vermoed wordt dat ze een nieuwe knie moet krijgen. Ons ma haar knie is versleten!

Vanmorgen ging ik al snel kijken hoe met haar ging. Aan de trekken van haar gezicht zag ik dat ze pijn had. Ons ma klaagt zelden of nooit en is koppig als een ezel.
Ik vroeg haar: "Hoeveel pijn heb je op een schaal van 1 tot 10" Hoe professioneel ;) "Bwah dat valt wel mee, misschien een 2" Een 2?!? No way! dacht ik. Even later stelde ik voor om een pijnstiller te nemen, waarop ze zegt "mmm ja, dat is misschien nog niet zo een slecht gedacht!" Aan het gezicht van ons moeder te zien denk ik toch dat het meer naar een 7 dan een 2 op 10 ging! Taai mens, ons ma!

Weer thuisgekomen bel ik schoonvader die dit jaar 84 wordt.
"En pa, hoe gaat het vandaag? Alles goed?" een zucht aan de andere kant van de telefoon. "nee, eigenlijk niet. Het gaat maar stillekes"
"Hoe komt het? Zijt ge ziek? "
"Nee maar ik zal je iets zeggen. Onze Eddy is toch maandag hier geweest en die zei dat ik wat meer op de hometrainer moest fietsen omdat ik zo kort van adem ben. Ik heb dat dadelijk gedaan toen hij hier vertrokken is. Ik was wel verschrokken. Anders als ik fiets heb ik een hartslag van 60 a 65. Dat is altijd zo door dat machineke wat ze me ingeplant hebben he."
"ja pa, dat zou kunnen, ik weet dat niet zo precies"
"jaja maar nu had ik ineens een hartslag van 88! Misschien is die batterij wel plat en moet ik een andere krijgen. Ik heb maar dadelijk naar de dokter gebeld die me geopereerd heeft om een afspraak te maken maar ze had geen spreekuur vandaag. Morgen moet ik terug bellen"
"Dat is goed pa, doe dat maar!"
"Gij komt morgen toch he, want stel dat ik onmiddelijk naar het ziekenhuis moet, gij moet dan eerst mijn haar nog komen knippen want dat staat lang in mijne nek"
"Ja pa, is goed, ik zal dat morgen komen doen" ! ;-)

Crocus Vernus

Eerst zijn er de sneeuwklokjes, dan volgen de gele krokussen. Eergisteren zag ik deze paarse Crocus vernus. Mooi.. toch?

Stiekem droeg ik gisteren een T-shirt, vandaag zelfs een topje. Voor mij was het lente en niemand zag het, onder mijn vest. Slim... toch?

Chuckwagon Bar-b-Que

Een tweetal maanden geleden gingen we voor de eerste keer eten bij Chuckwagon Bar-b-Que in Tongeren. De uitbater is een echte Texaan , heet Chuck en staat zelf in de keuken. Sinds we ons hart jaren geleden in Texas verloren moesten we dit restaurant zeker eens bezoeken.
De eerste keer stonden we mooi voor een gesloten deur! Jaarlijks verlof! Wat een pech!

Een week later stonden we er terug aan de deur en deze keer met succes. Ik keek echt uit naar deze tête-à-tête . Het toeval wou dat er een collega van Ed aan het tafeltje voor ons zat. Ik vind het altijd zielig als ik iemand alleen in een restaurant zie zitten. We nodigden hem uit om bij ons te komen zitten. Ik had zin in een hamburger maar Ed zijn collega zat tegenover mij en ik was bang dat ik mijne ganse, zoals mijn grootmoeder dat zo mooi kon zeggen, "kom-es-voor" ging besmodderen met de sla, ketchup en tomaat die zo langs je burger afglijden terwijl je er lekker in bijt! Ik bestelde dan maar een chili con carne in plaats van een hamburger, dat leek me veiliger.

Een tijdje geleden beloofden we Philippe, de zoon van vriendin Rita, om eens samen bij Chuck te gaan eten. Dat deden we vanavond. "Man man man wat ne Burger. Real American style!" schreef Philippe achteraf op Twitter.
We werden hartelijk ontvangen door Chuck himself met een stevige handdruk. Zijn vrouw verwelkomde ons al even hartig. We bestelden een Appetizer mix voor 3 personen als voorgerecht. Een grote ronde schotel gevuld met allerlei gefrituurde hapjes. Onion rings, cheese sticks, calamaris, chicken nuggets, fishstick, shrimp en jalapeno's met kaas en de nodige dip sausjes.

Daarna koos Philippe een double bacon & cheeseburger, Ed en ik aten een double cheeseburger.
OMG! Zo zo lekker! Het vlees, "juicy gegrild". Chuck en zijn vrouw kwamen geregeld eens aan de tafel vragen of alles naar wens was. Normaal stoort me dat als ze dat zo een vier keer komen vragen maar niet bij Chuck en zijn vrouw. Toen ze vroeg of het lekker was kon ik alleen maar "hmmm zeer lekker" zeggen. Ik vroeg haar of het Amerikaans vlees was want de smaak van de burgers waren eerder zoals die van Burgerking. Ahja zei ze, onze grill is van dezelfde 'company' als Burgerking en die leveren ook het vlees omdat de burgers maar een bepaalde dikte mogen hebben anders rollen ze na de grilltijd niet uit de grill.

We waren echt dik gegeten maar Chuck en zijn vrouw lieten ons niet buiten zonder hun Cheesecake te hebben geproefd. Echte zelfgebakken cheesecake met kersen. De beste die ik ooit gegeten heb. Ik kreeg een hele uitleg van de de vrouw. Chuck maakt de bodem uit verkruimelde speculaas waar hij nog ik weet niet wat aan toevoegt zei ze, dan Philadelphia kaas en daar doet hij ook nog iets bij, vanille geloof ik en dan bakt hij die in de oven.
Zoals ik eerder zei. Het stoort "überhaupt" niet dat ze je 5 keer komen vragen of het lekker is. Het gaat er heel familiair aan toe. Met een stevige handdruk van Chuck, een hartelijke bedankt van de vrouw en 4 stukken cheesecake reden we tevreden terug naar Hasselt.

Het weer: 2:00 7°C mistig
Ed: heeft morgen vrijdag en maandag verlof

Schokkend nieuws

De aarde heeft gebeefd, niet in België maar in Christchurch, Nieuw-Zeeland. Telkens als er ergens een aardbeving geweest is, denk ik terug aan Palm Springs 1983.

Ik weet niet veel meer van dat weekendje Californië in 1983, alleen dat we dat weekend onze eerste ervaring met een kleine aardbeving hadden. Ik herinner het me alsof het gisteren was. Het moet een uur of 2 's nachts geweest zijn. We waren in onze eerste diepe slaap. Ik werd wakker van een grommend geluid in de verte. Heel zwaar en dof. Vervolgens hoorde ik een glas gerinkel, alsof er iemand met een trolley vol glazen door de gang van het hotel reed. Later bleek dit van de grote kristallen luchter in de hal te komen.
Ook al hadden we het nooit eerder meegemaakt, ik had meteen door dat het een aardbeving was. Ik riep tegen Ed "een aardbeving, wordt wakker" waarop Ed rustig bleef liggen en zei "mah nee, ze zijn hierboven aan het bowlen!" en op dat moment begint ons bed van links naar rechts te schudden, alles rammelde en ook Ed zat ondertussen met zijn slaapgezicht rechtop in bed!
Ik weet nog dat ik vroeg, "wat moeten we doen?" waarop Ed zei, "rustig blijven!" En op dat moment stopte het beven.
WOW, dat was even schrikken!!! Ik luisterde meteen naar de radio waar ze het niet eens de moeite vonden om het te vermelden. De rekken van de supermarkt lagen half leeg 's morgens maar iedereen deed alsof er niks gebeurd was. Gekke Amerikanen!

Het weer: 1:00am -3°C
Streek: 2 manden was
Kocht: een paar huisbroeken
Winkelen: deed ik in de Spar
Aan tafel: met z'n 3
We aten: kip California
Samen met Eef: keken we vanavond Desperate Housewives
Verbeterde: vorige blogpost

En dan dit nog:
Shame and Scandal in the family! Dat Koning Albert II met Delphine Boël een buitenechtelijke dochter heeft wisten we al. Vandaag blijkt dat zijn vader ook een buitenechtelijk kind had. Koning Albert II heeft dus een geheime halfzus! Hoera! Hij zou ook nog minstens 1 half broer hebben

Het fort van Breendonk

Een half jaar geleden had ik in de Cava bar bij de handbal een gesprekje met Zoef (Zoë) over Auschwitz. Ooit wil ik er naar toe. Ik bezocht 30 jaar geleden het Fort van Breendonk en dat liet al een grote indruk op me na. Zoë wist niet dat er in Belgie ook iets dergelijks geweest is. We maakten een afspraak dat we samen het fort zouden bezoeken. Alhoewel de levensomstandigheden niet veel verschilden was Breendonk geen concentratiekamp,. Breendonk was de laatste halte voor het vertrek naar Auschwitz en andere concentratiekampen.

Na een paar keer uitstellen was het dan vandaag zo ver. Ik pikte Zoë op om 12:30. Ik reed via Mechelen naar Willebroek waar we na een uur en een kwartier arriveerden. We zagen al van ver een hoop bussen en wat auto's staan. Het leek alsof het druk ging zijn maar dat viel nog goed mee.


We betaalden 7 euro inkom en kregen een ‘luistertelefoon’ mee als gids. Hier en daar pikten we nog wat extra informatie op van de schoolgidsen. Wat ons opviel was dat het de kinderen geen bal interesseerde wat de gids vertelde! Nu ja, hoe waren we zelf toen we nog zo jong waren?

2 1/2 uur deden we over de toer terwijl de ingeblikte gids ons vertelde over het dagelijks leven in Breendonk. De gevangenen overleefden op 250 gr brood per dag. Ze moesten 12 uur per dag werken met zwaar gereeedschap. Het was vreselijk koud vandaag en toen we aan de douches kwamen beseften we nog meer hoe de mensen hier afgezien hebben van de kou. Ze moesten buiten in een rij in de kou zonder kleren aanschuiven om welgeteld 1 minuut onder de douche te mogen. Je kan hier het stuk 'dagelijks leven' lezen en alles wat met het Fort van Breendonk te maken heeft.
Je wordt er stil van!

weer: 10:00 -3°C zonnig
Stijn Stijnen : niet langer doelman bij Club Brugge
aten: Turkey stew
we: hadden het over kinderen en bij deze toch een leuke afsluiter

Vaatwasser Grand luxe

Zaterdag reden we naar het Leuvense. Keukenapparaten kiezen! Uit een boek kiezen vind ik maar niks. Ik moet het gezien hebben en vooral ook gevoeld hebben. Voelen of alles goed schuift, en niet stroef zit of rammelt. Atag is het merk waar Archiplan mee samenwerkt. Geen slecht merk hoor ik overal zeggen. Zelf had ik er nog nooit van gehoord. Tot nu toe hadden we Bosch. Stevig materiaal!

Bij Atag wou ik zeker de 90cm brede oven, de combi ovens en de vaatwasser gezien hebben. De koelkast en diepvriezer moest ik niet persé in het echt gezien hebben. De ovens waren meteen goed gekeurd maar dan kwam de vaatwasser. Goh, wat een keuze! 2 lagen, 3 lagen, 4 of 5 of 6 programma's of toch liever 12? maar liefst 18 modellen zag ik op de website. Ja dan weet je het efkes niet meer hoor! Nu 3 lagen vind ik wel handig maar 12 programma's heb ik echt niet nodig! Ik zoek het morgen nog wel uit.

Overmorgen willen we of beter ik alles besteld hebben. Ed is minder gehaast. Eind volgende maand komen ze opmeten, 28 mei komen ze plaatsen. We zijn het alleen nog altijd niet eens over de tafel. Ik zeg "laat ons beginnen met een witte volkern, daar kunnen we stoelen welke stoelen ook bij kiezen" maar Ed wil liever de warme notelaren tafel die ik ook supermooi vind maar dan ben ik weer bang dat ze gaat vloeken met beige/bruine composiet van het aanrecht en schiereiland. Ben ik een moeilijk mens? Ik kan me daar allemaal in zijn geheel niet zo goed een beeld van vormen.

Miserie miserie! Ik wil het deze keer zo graag ' djuust' hebben!


Weer: 1:27 am 0*C
Fotografeerden: de dames wedstrijd in Turnhout
Bezochten: schoonvader
Maak: me zorgen om schoonvader

Tout à Fait

Een echte leuke en mooie dag was het vandaag! Vanmorgen ijskristallen tegen het raam, om 11 uur scheen de zon volop en stond ik met mijn nieuwe outfit bij Rita aan de deur. Een dagje Maastricht stond op het programma.
Parkeren deden we aan het Vrijthof. Altijd gemakkelijk zo een ondergrondse parking al vind ik dat dikwijls wel duur.
Op het Vrijthof zagen we een paar gekke figuren staan. Niet moeilijk, het is bijna carnaval en dat wordt heel erg gevierd in Maastricht. We dachten dat de beelden uit papier mache waren maar ze leken wel uit porselein te zijn.

Rita trakteerde met haar sterrenrestaurant Bongo bon op een lunch bij Tout à Fait. Wat een bofkont ben ik toch ;) We werden er heel vriendelijk ontvangen. "Jullie hadden gereserveerd met een bongo bon geloof ik. Wel dames, dan zullen we jullie eens lekker verwennen vandaag." .... Ik had wel mijn camera mee maar geen papiertje en stylo zoals Myriam altijd bij heeft.
De amuses beloofden alvast dat het lekker ging zijn. We dronken een wijntje uit de Elzas en kregen er hapjes bij zoals kroepoek, gemarineerde knoflook, gevogelte balletje, de naam van de stokjes en de andere koekjes ben ik al vergeten. De beginletters van het 1 Michelin ster restaurant vonden we wel origineel bedacht.
Dan volgde een sushi die bijzonder lekker en fris smaakte en een coquille.
Het interieur van de zaak vond ik wel ok, alleen de rode ledverlichting was niet mijn smaak.
Tijd voor het voorgerecht!
3 soorten vis, het rechter was een tempura, links ervan een artisjok, dan een stukje rauwe vis, boontjes en eentje met fijne groentjes erop. De zalfjes weet ik niet meer, ik heb dan ook niet voor dokter gestudeerd ;)
Het volgend gerechtje was een kabeljauw hete bliksem. Erg lekker!
Rita ging naar het toilet en de ober kwam meteen een praatje slaan zodat ik niet in het niets moest rondkijken. Terwijl hij vertelde plooide hij Rita's serviette mooi in een driehoek en schoof haar stoel naar achter tegen dat ze terug kwam.
We dronken een half literke bru bruisend bij het eten. We wilden nog winkelen en moesten we wijn drinken zouden we te moe worden. Het gekke was, de ober had precies aan ons gezien dat wij geen wijn drinkers waren. Hij bood zelf bijna aan om een flesje water te drinken in plaats van wijn. Ik vond het trouwens een aangename joviale mens!

En toen, toen kwam het hoofdgerecht. Tja, dat was nu niet ons ding. Kwarteltje met rode biet, champignons met een mousse van levertjes of zoiets, uitjes en een gelatine achtig iets van foie gras.
De borststukjes waren echt rauw en dat vond ik echt niet lekker. Nu ja smaken verschillen en ons nagerechtje zou dat wel goed maken maar eerst kregen we nog een tussendoortje. Een leuk glaasje met passievrucht en gedroogde kokosnoot. Zooo lekker en heel fris.
Tenslotte nog het dessert. Goh wat een lekkernij. De ober vertelde ons dat het nagerecht bestond uit LEGO blokjes chocolade, ijs met lychees en een koekje weet ik veel.

We dronken nog de lekkerste cappuccino ooit. Meneer had jaren gewerkt in het Kruisherenhotel waar hij leerde cappuccino's maken.
Hij kwam nog met een tablet vol lekkers waar we nog drie toetjes mochten kiezen en er stond nog een waaiertje met flinterdunne koekjes op tafel. Een Bongo sterrenrestaurant bon kost 125 euro. We dronken een glaasje wijn als aperitief, een flesje water en een koffie en betaalde hiervoor nog eens 42 euro. Voor mij was het een geslaagd etentje ook al vond ik het hoofdgerecht minder.

Na dikke 2 uur aan tafel gezeten te hebben waren we toch wel blij dat we de benen konden strekken al duurde het voor mij niet lang of ik kreeg al pijn aan mijn voeten. Mah Tine toch! Ik droeg tamelijk nieuwe schoenen. Had ik dat maar niet gedaan. Enfin, we hebben dus nog kleine 3 uurtjes gewinkeld en dan wilden we toch nog eens naar het hotel wandelen waar de ober van Tout à fait over vertelde. Hij zei dat het Kruisherenhotel ooit een klooster geweest is. Na een keer of 3 de weg gevraagd te hebben zijn we dan iets gaan drinken in dit hotel. Ik was toch wel een beetje onder de indruk. De geschiedenis over het hotel kan je hier lezen. Maastricht heeft zoveel leuke plekjes. Wijk af van de gewone winkelstraatjes en wandel in de achterbuurten. Je zal je ogen optrekken. Een erg mooie stad is Maastricht.
Het was 7 uur toen we terug thuis waren. Ik kocht een heel fleurig sjaaltje van Desigual. Rita was ook blij met haar nieuwe broek en t-shirt.
*Een speciale dank gaat uit naar Rita voor een superleukelachdag en aan de chef van Tout à Fait voor het lekkere eten *
Als je op de foto's klikt kan je ze in een groter formaat bekijken.

Nutshell news

Heeft: geen tijd om te bloggen
Schoonvader: heeft het moeilijk en had wat aandacht nodig
Daarom: ben ik twee namiddagen op bezoek geweest
Kocht: vandaag heel wat t-shirts, vesten en een jas
Kijkt: uit om morgen in een sterrenrestaurant te gaan eten
Fotografeerde: vandaag weer kippekes voor bedrijf Pingo
Zal: blij zijn als die fotostudio eindelijk gebouwd wordt
Het weer: was zon zon zon!
At: hearty beef stew gemaakt in de slowcooker
Gaat: slaaaaapen!
Morgen: is het frietrovolutie na 249 dagen zonder regering!

Samish Blackfoot

Ergens vorige week was het precies december vorig jaar. De kerstboom staat voor zover ik me herinner weer ergens in de tuin om te herstellen van droge chauffage tijden maar de postbode bracht toch nog een laat kerstpakje. Niet zomaar een klein pakje, nee nee, een groot pak!! Het woog zeker 5 kilo en kwam rechtstreeks uit den Ameriek! Ik moest er 10 euro extra op betalen maar dat vond ik niet erg want het was een erg lekker pakje!

Een paar jaar geleden leerde ik Christine kennen via het internet. Chris is getrouwd met een "echte" indiaan. Zijn amerikaanse naam is Vic. Zijn indiaanse naam ben ik vergeten.
Vic's vader was een Blackfoot indiaan en zijn moeder Samish, Hij groeide op in de Samish tribe en voelt zich dus ook meer Samish dan blackfoot. Ze hebben 1 dochter, 2 zonen en een deel kleinkinderen en wonen op Whidbey Island in Seattle, Washington State.

Jammer dat ik haar zo'n 10 jaar geleden nog niet kende want dan hadden we mekaar zeker al in real life ontmoet. Chris en ik kunnen uren chatten, we zijn online soulmates. Vic noemt me nighthawk omdat het meestal wegens het tijdsverschil wel middernacht voorbij is als ik met hen chat.
Zo had ze het op een dag over slow cooking. Nu snelkoken ken ik maar slowkoken, daar had ik nog niet van gehoord. Nieuwsgierig als ik was wou ik dat ook wel eens proberen. Chris gaf me verschillende linken waar je een slowcooker kon bestellen en al snel had ik er eentje in mijn eigen keuken staan.

Ze had het over pulled pork die avond. Een gerecht wat ik ook niet kende. Doodsimpel zei ze. Koop een varkensgebraad, voeg er McCormick pulled pork kruiden en wat water aan toe en laat het op low zo een 8 uur garen. Je mag het deksel niet openen. Gewoon laten staan. Als het klaar is trek (vandaar het woord pulled) je het vlees met 2 vorken van elkaar en doe het tussen een hamburgerbroodje. Mayo en wat sla erop en smullen maar! Ik weet het is niet echt gezond eten maar wel lekker voor ne keer! :)

Goed en wel maar in Belgie pulled pork spices vinden is niet zo evident en zo begon het heen en weer verzenden van lekkere dingen. Ik stuur chocolade, zij stuurt me crockpot pakjes seasoning.
Deze keer stuurde ze me wel pakjes voor een half leger.

McCormick BBQ pulled pork, buffalo wings, sloppy joe, italian herb chicken, hearty beef stew, chili con carne, potato steamers, taco, fajitas, guacomole, enchilade en Jack Daniels mesquite marinade. Er zat nog Kamiya papaya oolong, Tahitian blend, Orange chocolate rooibos en Passion fruit green rooibos thee in de doos. Een Christmas stocking, een zelfgemaakte beads jewelery ketting en oorbellen, jellybeans en een shoppingbag voor een goed doel.

Overmorgen eten we Hearty beef stew! I'll keep you posted.


het weer: 2:22am 3°C
ging: vandaag met Petra naar Studioflash Attenrode
kocht: Elfo softbox
telefoneerde: met Fabienne en Rita
at: Spaghetti bolognaise
gaf: chocolade hartjes aan man=lief
hielp: nerveuze pa die zijn 'iemaajel' programma niet meer vond op zijn pc
keek: basta
sliep: tijdens de laatste show

Weekend,

in't kort:

Handbal en handbal
Heren wonnen zaterdag tegen Bocholt - ze vertrekken als leider in de Play-offs!
Dames wonnen zondag de halve finale bekerwedstrijd! See you at the cup finals ladies!

zagen: de zon heel even en het werd 12°C
zat: veel voor pc scherm
bewerkte: 237 handbalfoto's en enkele andere
kreeg: even bezoek van mijn oudste nichtje
vernam: dat de poetshulp voorlopig niet meer komt
aten: frietjes met tomaat crevette
zag: veel zieke mensen die in mijn richting hoestten
mag: donderdag met vriendin Rita gaan dineren in een sterrenrestaurant - hoe lief!
maakt: zich zorgen over haar gezondheid
gaat: nu slapen
moet: om 9 uur paraat staan!

Vrienden voor het leven

Zij gaf mijn bloemetjes water in Duitsland.
Hij ging naar de keuring met onze auto zodat we weer veilig konden rijden als we terug uit de USA kwamen.
Zij stonden ons op te wachten in Melsbroek.
Ik mocht een maandje voor we op avontuur gingen de eerste fruitpap aan hun zoontje geven,
zij en ik stopten samen succesvol met roken in 1990.
We dronken wel duizend kopjes koffie samen, aten kilo's taart.
Wij brachten voor hun in 1983 een Vic20 computer mee uit El Paso TX.
Barbecueën deden we altijd samen, zaten uren buiten in de zomer
Gingen samen op stap, hielpen elkaar met de poets en de strijk.
We brachten elkaar restjes eten om te proeven.
Hun zoon noemde me Martineke Pralieneke
Ik kan nog uren vertellen....

Na 8 jaar Duitsland verhuisden we in 1990 allemaal naar Belgie.
Zij naar Opglabbeek en wij naar Kuringen. Het is niet eens gek ver van elkaar, een kleine 40 km. De eerste jaren zagen we mekaar nog veel maar dan ging ik weer werken en zij ook.
Hij werkte in Brogel, mijn man=lief in de Luikse provincie. We verloren elkaar een beetje uit het oog, telefoneerden minder en minder maar toch wisten we dat wat er ook gebeuren zou, we zijn er voor elkaar. We hebben nu eenmaal door Duitsland een speciale band opgebouwd.

6 jaar geleden kwamen ze naar onze zilveren bruiloft.
5 jaar geleden was ik er om haar te troosten bij het verlies van haar mama.
4 jaar geleden parkeerde hun zoonlief zijn auto bij ons tijdens het Pukkelpop festival.

Elk jaar kreeg ik een nieuwjaarskaartje met de boodschap. "hopelijk zien we ons in het nieuwe jaar nog eens een keertje" tot dit jaar.
Een week of 2 na nieuwjaar dacht ik ineens. Hee, geen kaartje van hun dit jaar? en toen ging de telefoon.
"Zeg Martineke, ik dacht nu telefoneer ik de nieuwjaarswensen en maak meteen een afspraak om mekaar weer eens een keertje te zien! Dit jaar is het gedaan, we pikken de draad weer op. Verdorie, we mogen elkaar niet uit het oog verliezen!!! Ze had gelijk!

Gisteren was het dan zo ver, we gingen weer eens op bezoek bij Sophie en JP. Onze tongen hebben niet stil gestaan. Niks voelde vreemd, alsof we mekaar de dag ervoor nog gezien hadden.
Het werd een hele fijne avond en ik kroop om 2:30 met een brede smile in bed! De volgende afspraak is al gemaakt!

Vandaag: is het de dag na het aftreden van

president Mubarak
Het weer: 16:34 12°C nu bewolkt maar zonnig geweest

Ik zag: een lieveheersbeestje
Waste: mijn haar voor het eerst na de snit en zit goed!

Zag: vandaag de krokussen bloeien
Eten: kipfilet, sla en verse kroketjes
Straks: naar Inita Hasselt-Bocholt
Fumeni: genoot van de buiten

Chillen

Dat ik gisteren een verwendag had terwijl Ed ocharme met stevige hoofdpijn op het werk zat gaf me toch wel een schuldgevoel! Zeker toen ik hem zag thuiskomen. Hij zag er moe uit en was stil. Een paar Sinutabs en een Sedergine hielpen zelfs niet!

Vriendin Myriam en haar man Maurice zakten van het Antwerpse af naar Hasselt en we gingen met z'n drieën lunchen bij Exquisa. Het was leuk geweest moest Ed erbij geweest zijn maar zijn drukke agenda liet het niet toe. Ik miste hem aan tafel al was het wel heel gezellig.

De lunch was deze keer verrassend lekker! Beter dan het dinner van vorig jaar in oktober. Toen trakteerden we er Eef voor haar 25ste. Ik herinner me nog het loempia-tje gevuld met één of andere puree en dat vond ik toen absoluut geen goede combinatie. Gisteren was het naar mijn smaak perfect. Myriam schreef er een mooie recensie over. Je kan die hier lezen.

Nadat we afscheid namen ging ik naar mijn afspraak bij de kapper. Na 3 maanden was dit wel hoognodig. Met een donker kleurtje en een 5 cm korter kwam ik thuis om 17:00 uur in een proper gepoetst huisje.

18:00: had ik serieus terug honger
we aten: een pannenkoek
bespraken: een werkmail
dacht: aan steentapijt voor de fotostudio
keken: komen eten en de laatste show
kropen: in bed om 1 uur
weer: nu vrijdag 12:30 10°C regen

de lucht:

was blauw
veel: vliegtuigstrepen
waste: mijn haar
deed: de strijk
waste: de jeep
aten: pasta met kip, tomaat en room
stofzuigde: de zetels
ging: op bezoek bij Eef en Ann
speelden: tafelvoetbal
Eddy en Eef: hingen een kapstok, apotheekkastje en een spiegel tegen de muur
waren: terug thuis om 11:30
keken: idool 2011
en de kat: die sliep

Houten jubileum

Deze maand vieren we ons houten jubileum bij Initia Hasselt! Op 4 februari 2006 hebben we onze eerste voet in de sporthal Alverberg gezet. We waren er in opdracht voor Hasseltlokaal. Zaalsport heeft ons nooit geïnteresseerd maar wow, wij waren wel even onder de indruk van handbal! Zo erg zelfs dat we nog een tweede keer gingen fotograferen. Initia vond dit ook wel leuk en al snel promoveerden ze ons als huisfotograaf! Nu, 5 jaar later zijn de die-hard fans onze vrienden, kennen we elke speler, vliegen naar Roemenië voor een wedstrijd, rijden de dames naar Eupen of naar de kust en kunnen we ons een leven zonder Initia niet meer voorstellen.

Ons eerste verslag lees je hier onder.
Sasja wint nipt van Initia.

Eén puntje verschil! Dat is alles, we gaan hier niet van geluk of tegenslag spreken, slechts één puntje verschil! Lijsttrekker Sasja had het zaterdagavond in de Alverberg niet makkelijk tegen Initia.
Sasja scoorde onmiddelijk, maar kon niet uitlopen want Initia bleef terug slaan en nam zelfs voorsprong. De sterkte van Sasja lag in hun razendsnelle spurt naar het doel van Initia, om te scoren voor de Hasseltse verdediging terug kon keren van hun aanval. Deze punten maakten het verschil. Bij de rust was de stand 14-14... Initia's Geert Graf scoorde niet minder dan twaalf keer, tot grote frustratie van Sasja doelman Lars Bertels. Graf sprokkelde zo al 96 treffers bij elkaar dit seizoen. Ook Huygen raakte zeven maal voorbij de keeper van Sasja. Aan de kant van Sasja lag dit meer gevarieerd, een teken dat men niet zomaar voorbij de verdediging van Initia raakt? Het bleef spannend tot het eind, de beslissende doelpunten vielen in de laatste minuten. 75 seconden voor het eind strandde Initia op 25-26, het zat er nog in maar het mocht niet zijn. Sasja vierde, maar aan de kant van Initia waren er niet echt trieste blikken. Ze zijn op weg naar de play-offs en aan deze wedstrijd te zien zal er daar met Initia rekening gehouden moeten worden.

Meer foto's op www.pbase.com/tineke/initia_sasja


weer: 0:18AM -3°C
heeft: nieuwe achterbanden
kocht: 2 huisplanten en een brood
zag: tante Mia bij mijn ouders
RIP: Marie-Rose Morel
pa: loopt een beetje minder krom
schoonpapa: moet meer eten van de dokter
had: dinsdagavondbezoek van Eef
at: spinaziestoemp met spiegelei
keek: 2 aflv Desperate housewives

Man=lief

Ze liet op zich wachten maar vanmorgen stond ze er terug, de zon! Ze was het eerste wat ik zag toen ik de rolgordijn omhoog trok. Het zou een mooie dag worden. Maar liefst +15°C heb ik namiddag gemeten. Gewoonweg zaaaaaalig!
Dat verdienen we wel na al die donkere en vooral koude dagen.

Het weekend is omgevlogen. Zaterdag hebben we alles wat er nog op de beton stond naar het containerpark gereden. Drie keer de jeep vol bakstenen! De containers metaal, plastiek en karton kregen ook een lading. En onze Sjoefel kreeg een beschut plaatsje achter in de tuin. 's Avonds liep ik als een banaan zo krom, maar was tevreden!

De overgordijnen van de keuken zijn nog niet terug opgehangen, er moeten nieuwe gaten geboord worden en de wasmachine moet gerepareerd maar dat zijn klussen voor manlief!

Man=lief want zondagavond kwam handbaldames taxi 10e thuis van de wedstrijd tegen Eupen en al die klussen waren geklaard. Een fijn thuiskomen.

weer: 1:00am 10°C
RIP: Gary Moore
at: spaghetti bolognaise
ging: met ma naar Dr Willems , knie operatie op 1 maart.
zag: pa met een lumbago lopen
bestelde: achterbanden bij bandenlux
bezocht: schoonpapa die erg koortsig leek
keken: basta en superbowl

It's all about food

Met z'n vieren naar de cinema, dat was het plan! Pop-corn alleen vult de maag niet dus eerst maar een flinke hap eten bij Pegasos in Zonhoven.
Eef at slouvlaki, Ann de grillschotel, Ed de souvlaki Pegasos en ik koos de Gemista (gevulde paprika) een fles wijn en water. Het was lekkerrrrr!
En van eten word je moe en toen kwam de vraag, gaan we nog naar de film?
3 neen, 1(Eef) ja! Onze buiken zaten vol, Rundskop zal nog even op ons moeten wachten!

Zaterdag:
Weer: 1:46am 11°C
Klussen: bakstenen container, tuin opgeruimd, drankenhal
Keken: Blue blood
Aten: Witloof met gehaktballetjes en aardappelpuree

Ingrediënten

1 kg witlof - 1,2 kg gehakt -1 flesje koffiemelk of 1 potje room - peper zout en muskaatnoot

Bereidingswijze

De gehaktballetjes aanbraden in de pan, daarop het grof gesneden witloof leggen en kruiden.
Laten stoven op een laag vuurtje tot de witloof gaar is (ietsje knapperig mag). Giet er vervolgens de room bij en de kruiden. Bind de saus lichtjes met sausbinder.