Tiny en Judy op reis naar Amsterdam

Anderhalf jaar geleden kreeg ik als verjaardagsgeschenk van vriendin Judy een dagje Amsterdam cadeau. We spraken al snel af en al even snel moesten we ons tripje verschuiven omdat er "iets" tussenkwam waardoor we niet konden gaan. Dit gebeurde verschillende keren. Dan was het omwille van het slechte weer, het TE warme weer, dan weer door het werk of ziekte maar nu was het zo ver. We prikten niet één maar twee nieuwe datums op de kalender.

Ze voorspelden mooi lente weer met wat bewolking in de namiddag. Gepakt en gezakt stond ik om 9 uur bij Judy aan de deur. We reden naar het treinstation van Weert. Je ticket koop je gewoon in het winkeltje op het perron. Normaal kostte een ticket heen en terug 77 euro 2de klas voor 2 personen, maar nu was er een aanbieding, 43 euro, 1ste klas.

We hadden er zin in en hadden al een slappe lach voor de trein goed en wel vertrokken was. Ik zag door de spleet van de zetel voor ons dat de vrouw van het koppel spontaan met ons mee moest lachen. Op een gegeven moment draaide ze zich om en vroeg waar we naartoe gingen en dat ze het geweldig vond dat wij zo aan't lachen waren. Wat geweldig is op de Nederlandse intercity trein is dat je er een Starbucks coffee kan drinken. Nog meer gelach toen de man vroeg "mild of sterk?" en waarop Judy zei "neen, zwart graag." Judy verstond melk of suiker. Enfin, anderhalf uur later stond ik voor de allereerste keer in Amsterdam!
Judy is bibliothecaresse en sinds de bib naast het station ligt liepen we er even binnen. Een serieus gebouw die bib met zijn ontelbare Apple computers!

Het station ligt zo goed als in het centrum van A'dam. De grote weg oversteken en je loopt zo de smalle straatjes in. Het was al lunchtijd en we vonden al snel een leuk heel klein bistro-tje (ik ben de naam kwijt) We kozen voor een club sandwich met kip en spek. Wat een geval! Hoe moest ik dat tussen mijn tanden krijgen zonder mijn mond te scheuren. Er zat in elk van het superlekker brood een ijzeren prikker om de toren samen te houden. Bij de eerste halve boterham had ik hem eruit getrokken en het was een hele "struggle" om alles tussen mijn brood te bewaren. Bij de tweede helft dacht ik, laten we die prikker er maar in steken tot ik aan de helft zit! GEEN GOED IDEE. Beet ik me toch niet op die ijzeren prikker zeker, een stukje tand af! Gelukkig heeft die tand maar een heel klein scherp hoekje nu.

Het weer was ideaal, mijn jas verdween al snel in de "sjakosch" We liepen langs de wallen door de negen straatjes, we bewonderden de scheve gevels al moesten we goed kijken waar we liepen want de straatstenen liggen er in Amsterdam al even schots en scheef bij als de huizen. Judy wist me te vertellen dat veel panden opslag huizen waren, overal hingen er haken aan het dak die dienden om goederen naar boven te trekken. Doordat de huizen over de gracht leunen botsten de goederen niet tegen de huizen.
Bij toeval kwamen we aan aan het homo monument. Judy wist dat het Anna Frank huis hier ergens moest zijn. We vroegen het aan een voorbijganger en die zei, daar waar ze in de rij staan! Al snel beslisten we dat we geen zin hadden om aan het eind van die LANGE rij te gaan aanschuiven. Dan zou onze namiddag al snel om zijn. We dronken iets en wandelden verder naar de Dam. Dit is een indrukwekkend plein. Hier voelde het ineens ook erg toeristisch aan. Mensen genoten van de vele entertainers, de duiven en het zonnetje. Er hing wel een relaxed sfeertje. We besloten nog een rondvaart te maken en wandelden terug richting station waar de vele tourboten aan wal liggen. We kozen voor een rondvaart van een uur. Onze voeten waren ook blij met deze beslissing. De rondvaart was interessant en onze kapitein zijn engels was hilarisch!

Het werd al snel 6 uur, we besloten nog iets te gaan eten voor we naar huis treinden. We wandelden door een smal straatje met tal van coffee en sexshops. De geur die uit de coffeeshops kwam was zo sterk dat ik amper durfde te ademen ;-) ik voelde me niet echt op mijn gemak in deze buurt. Dicht bij het station liepen we in een zaak binnen. We moesten beiden naar het toilet maar Judy ging eerst. Ze had een rare blik op haar gezicht. Ik vroeg haar wat er scheelde. "Dit is hier de Russische maffia", zei ze. Heel louche hier boven. Ik zou niet naar toilet gaan als ik van u was, daar hangt heel raar volk rond. Ze was ook niet op haar gemak toen ik een foto in de zaak nam. Veel honger hadden we niet. We bestelden elk een halve rack spareribs. Het smaakte zeer goed, maar Judy was pas weer op haar gemak toen we de zaak verlieten ;-)

We wandelden terug naar het station waar we al snel een aansluiting naar Weert hadden. 1ste klas op het bovenverdiep in de silence cabine. Goed dat er niemand in deze cabine zat want wij twee en silence?!?! We hebben er nog heel wat afgelachen met de kitsch die Judy kocht in Amsterdam. Zoals de koningin en Judy's mousse Hollandse klompensloefen!

Precies 12 uur later waren we weer in Weert. Wat heb ik genoten van mijn verjaardagsgeschenk! Bedank Judy voor de uiterst fijne dag!

Hier is de link naar alle foto's