Een half jaar geleden had ik in de Cava bar bij de handbal een gesprekje met Zoef (Zoë) over Auschwitz. Ooit wil ik er naar toe. Ik bezocht 30 jaar geleden het Fort van Breendonk en dat liet al een grote indruk op me na. Zoë wist niet dat er in Belgie ook iets dergelijks geweest is. We maakten een afspraak dat we samen het fort zouden bezoeken. Alhoewel de levensomstandigheden niet veel verschilden was Breendonk geen concentratiekamp,. Breendonk was de laatste halte voor het vertrek naar Auschwitz en andere concentratiekampen.
Na een paar keer uitstellen was het dan vandaag zo ver. Ik pikte Zoë op om 12:30. Ik reed via Mechelen naar Willebroek waar we na een uur en een kwartier arriveerden. We zagen al van ver een hoop bussen en wat auto's staan. Het leek alsof het druk ging zijn maar dat viel nog goed mee.
We betaalden 7 euro inkom en kregen een ‘luistertelefoon’ mee als gids. Hier en daar pikten we nog wat extra informatie op van de schoolgidsen. Wat ons opviel was dat het de kinderen geen bal interesseerde wat de gids vertelde! Nu ja, hoe waren we zelf toen we nog zo jong waren?
2 1/2 uur deden we over de toer terwijl de ingeblikte gids ons vertelde over het dagelijks leven in Breendonk. De gevangenen overleefden op 250 gr brood per dag. Ze moesten 12 uur per dag werken met zwaar gereeedschap. Het was vreselijk koud vandaag en toen we aan de douches kwamen beseften we nog meer hoe de mensen hier afgezien hebben van de kou. Ze moesten buiten in een rij in de kou zonder kleren aanschuiven om welgeteld 1 minuut onder de douche te mogen. Je kan hier het stuk 'dagelijks leven' lezen en alles wat met het Fort van Breendonk te maken heeft.
Je wordt er stil van!
weer: 10:00 -3°C zonnig
Stijn Stijnen : niet langer doelman bij Club Brugge
aten: Turkey stew
we: hadden het over kinderen en bij deze toch een leuke afsluiter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten